Britannic.

Linia White Star Line na początku dwudziestego wieku stworzyła trzy liniowce klasy Olympic, które miały być największymi ruchomymi obiektami stworzone przez człowieka. Pierwszy z nich - Olympic - odniósł zasłużone uznanie wśród pasażerów. Jego następcą miał się stać, dziś legendarny, Titanic, ale on nie dotrwał nawet końca swojej pierwszej podróży. W planach White Star Line, był jeszcze trzeci liniowiec, który miał być następcą Titanica. Zaraz po ukończeniu budowy statku i jego wykończeniu, od razu był "wciągnięty" w wir pierwszej wojny światowej, co było przyczyną jego tragicznej historii. Artykuł ten opowiada o wspaniałym aczkolwiek zapomnianym przez ludzi jednym ze statków szpitalnych na świecie, który zasługuje na pamięć - Britannicu.

Wszystko zaczęło się w irlandzkiej stoczni imienia Harland’a and Wollf’a w Belfaście. Tak samo jak jego poprzednicy, czyli Olympic i Titanic, został zamówiony w tej stoczni przez Prezesa linii White Star – Brusa Ismaya – w 1909 roku. Budowa miała trwać przez 3 lata. Statek ten miał być podobny do swoich poprzedników, ale zmieniano tylko te elementy, które nie podobały się pasażerom. Nazywać miał się RMS Gigantic. Niestety w wyniku dwóch przyczyn, mianowicie katastrofy Titanica oraz wybuchu pierwszej wojny światowej, budowa została wydłużona do 5 lat a nazwa zmieniona na mniej ekstrawagandzką – RMS Britannic. Kadłub został zwodowany 26 lutego 1914 roku. Z przyczyn oczywistych wykończenia statku miały trwać do końca roku 1914.

Na początku wojny, wyszło oświadczenie od władz brytyjskich, aby statki pasażerskie były rekwirowane przez brytyjską flotę morską i przerabiane na statki szpitalne. W związku z nietypową sytuacją linii White Star, która miała jeszcze zadłużenia związane z budową Titanica (który zatonął) oraz nadal trwające sprawy sądowe również dotyczące tragedii Titanica, napisała dekret do władz brytyjskich z prośbą, aby Britannica nie rekwirowała flota morska, ponieważ dała by jej szanse na wyjście z długów. Jednakże władze brytyjskie tego dekretu nie przyjęły i w ten sposób Britannic w stanie „surowym” wszedł w posiadanie brytyjskiej floty morskiej.

Oczywiście przez krótki okres czasu tj. 3 miesiące (ponieważ tyle Britannic, musiał oczekiwać na rekwizycję oraz przemalowanie kadłuba) pływał na trasie Wielka Brytania – Irlandia – Francja. Potem znalazł się w posiadania, tym razem na dobre, floty morskiej. Został nazwany HMHS (czyli Her Majesty Hospital Ship) Britannic.

Od początku.

RMS Britannic był okrętem, bardzo charakterystycznym dla linii White Star. Już w planach statek ten miał być jeszcze wspanialszym i większym liniowcem od Titanica. Miał ważyć przeszło 50 000 ton! Jednak po katastrofie Titanica, zmieniono zamysł i plany budowy statku. Niestety nie wszystkie elementy dało się już zmienić, na przykład wielkości i wagi kotłów które były przygotowane do poprzednich planów statku. W wyniku tego zredukowano wagę do 48 159 ton, oraz długość została również zachowana względem Titanica – tj. 269 metrów. Po mimo tych zabiegów, Britannic stał się największą (przynajmniej pod względem wagi) jednostką pływającą na świecie. Po raz pierwszy na pokładzie tego statku, zastosowano nowatorski sposób wodowania szalup ratunkowych. Duże, metalowe oraz stabilne żurawie łodziowe były imponującym wynalazkiem, które najprawdopodobniej miał się znaleźć na pokładzie Titanica. Po raz pierwszy również, do 46 szalup dodano dwie motorówki ratunkowe, podobne do tych co są na współczesnych statkach.

Britannic bardzo różnił się od swoich poprzedników, szczególnie od Titanica. Zmieniono całkowicie układ pokładów oraz pomieszczeń. Teoretycznie budowa Britannica miała się opierać na oryginalnych planach Titanica. Zabieg ten spowodował by to, ze statek ten stałby się modelem przestarzałym i bardzo niebezpiecznym dla życia wielu ludzi. Dlatego więc postanowiono zmodyfikować plany budowy i wprowadzić w nich dużo zmian, teoretycznie zwiększając bezpieczeństwo podróży.


Tekst źródłowy znajduje się na stronie http://www.hospitalshipbritannic.com/. Powyższy tekst został opracowany na podstawie w/w źródeł przez PaBlO.